خرمگس اجتماعی به شخصی گفته می‌شود که نظریاتِ غالبِ جامعه و شرایطِ امور را به چالش بکشد، پرسش‌های نو بکند به‌طوری که برانگیزاننده و مخصوصاً آزاردهنده یا به طریق اولی بسیار آزار دهنده باشد. واژهٔ خرمگس را افلاطون در اثری با نام آپولوژی بکار برد. او در آپولوژی، سقراط را به خرمگسی تشبیه کرده‌است که اسبِ کرختِ سیاستِ آتن را آزار می‌دهد.
در طولِ جلسهٔ محاکمهٔ سقراط، او در دفاع از خود بیان داشت که کشتنِ چنین خرمگسی آسان است اما نتیجه‌ای که برای تک‌تکِ افرادِ به خواب رفتهٔ این اجتماع دارد گران خواهد بود.
«اگر شما مردی چون مرا بکشید بیشتر از اینکه به من آسیب رسانید به خود آسیب زده‌اید.»
زیرا او خرده‌گیری بود که مردمان را نیش زده و آنان‌را بیدار کرده و به‌سوی راستی می‌شتاباند. شاید این را بتوان یکی از اولین شرح‌های مکتبِ اخلاقِ پراگماتیک دانست.
اعتراض اجتماعی به معنای ابراز مسالمت‌آمیز نارضایتی و مخالفت جمعی با یک رویداد، سیاست یا وضعیت می‌باشد.
درباره من
من یک منتقد اجتماعی هستم در این سایت که شاید هیچگاه نتواند مخاطبین دلخواهم را جذب کند سعی دارم از استاندارد های دوگانه حاکم بر کشورم بگویم، دردهای جامعه ام را به تصویر بکشم و تصمیمات مدیریتی و اقتصادی دولت ها را مورد آزار خود قراردهم.
من یک خرمگسم ، خرمگسی که هرچند بدلیل کندی شاید زود شکار شود و اما گزنده است و من همین گزندگی برایم کافی است.
من چیزی بیشتر از این نیستم از تجربه هایم در زندان ها و بی عدالتی هایی که برایم رخ داده هیچ نخواهم گفت اما از باغی که می سوزد فریاد خواهم زد و دوست دارم به قول زنده یاد دکتر علی شریعتی:
نمیدانم پس از مرگم چه خواهد شد؟
نمیخواهم بدانم کوزه‌گر از خاک اندامم
چه خواهد ساخت؟
ولی بسیار مشتاقم،
که از خاک گلویم سوتکی سازد.
گلویم سوتکی باشد بدست کودکی گستاخ و بازیگوش
و او یکریز و پی در پی،
دَم گرم ِخوشش را بر گلویم سخت بفشارد،
و خواب ِخفتگان خفته را آشفته تر سازد.
بدینسان بشکند در من،
سکوت مرگبارم را...